Lia Dokter 40 jaar bij Nieuw Avondrust
Oplossingsgerichte duizendpoot dompelde graag een collega in de vijver
Iedere dag gaat ze fluitend naar haar werk. Lia Dokter, vraagbaak, encyclopedie, facilitair duizendpoot van Nieuw Avondrust. Een mensen-mens. Ze groeide door naar teamleider facilitair omdat ze houdt van problemen oplossen, samenwerken en van contact met mensen. Lia werkt op 6 september 2022 40 jaar bij Nieuw Avondrust. Een jubileum om bij stil te staan en te horen wat ze zoal heeft meegemaakt rondom het huis, dat later is gaan horen bij Zorggroep ENA.
Eerst zetten we een klein misverstand recht. Want Lia werkte in februari van dit jaar al 40 jaar bij Nieuw Avondrust. Dit staat niet zo in de boeken, omdat ze pas in september 1982 officieel een contract kreeg. Toen regelde je een baantje gewoon door even bij de directeur binnen te stappen, vertelt ze. Dat gebeurde tijdens een verjaardagsvisite bij een oudtante die in, toen nog, Avondrust woonde. Lia, opgegroeid in een gezin van tien kinderen, wist van aanpakken. Ze mocht aan de slag in de schoonmaak en de keuken en werkte een half jaar zonder contract.
,,Die eerste maandag, ik weet het nog precies. Ik ging de kamer schoonmaken van een mevrouw die erg knoeide met suiker. Dan sta je daar als achttienjarige in een omgeving die je niet kent. Heel spannend allemaal. En eigenlijk vond ik oude mensen maar eng”, biecht ze op. ,,Ik kende maar weinig ouderen in mijn omgeving.” Gelukkig stalen de bewoners van Avondrust al snel haar hart. ,,Ik vond het werk zo leuk, dat ik toen op 6 september graag een contract tekende.’’
Geintjes uithalen
Het was nog in de tijd dat Avondrust functioneerde als bejaardenhuis. Veel bewoners waren nog heel vitaal, herinnert Lia. Qua zorg is dat niet meer te vergelijken met nu. Hoe het werk er toen uitzag? ,,Er werd alleen zorg verleend tussen 8:00 en 10:00 uur. Daarna hielpen de collega’s uit de zorg bij het schoonmaken van de appartementen. De materialen die werden gebruikt op de bedden, vloeren en balkons waren bewerkelijk. Tijk-hoezen op de bedden die gewassen moesten worden, de dekens gelucht en de meubels in de was en de balkons geschrobd. Ter vergelijking: toen kregen we drie uur om een appartement van vier bij vier meter schoon te maken. Nu staat er drie kwartier voor een veel groter appartement.”
Tijdens de diensten waren er veel pauzes; ’s ochtends en ’s middags een half uur en tussen de middag een uur. ,,Dat gaf ons ook veel tijd om geintjes uit te halen”, lacht Lia. ,,Zo werden vakantiekrachten aan het einde van hun werkperiode bij Avondrust door de collega’s in de vijver gedompeld. En wie had stagegelopen, werd met kleding en al in bad gedaan.” Die extra tijd voor een dolletje is minder geworden en dat mist Lia nog wel eens. Ja de werkdruk is toegenomen, dat kan ook niet anders, realiseert ze zich. ,,Zorg is duur. Misschien hadden we als zorg in zijn geheel wat zuiniger kunnen zijn, dan hadden we nu wat reserve.” De ontspannen sfeer van toen, die was heel fijn. Nu tja, mogelijk is het vastleggen van alle gegevens rond de bewoners, de dikke dossiers en rapportages die vanuit de landelijke overheid en regelgeving gedicteerd worden naar de locaties, wat te tijdrovend geworden, denkt ze. Daar gaat tijd naartoe die anders aan de bewoners besteed had kunnen worden.
Doener
Al vrij snel na haar start bij Avondrust ontdekte Lia dat ze de zorg voor ouderen erg leuk vond. Ze volgde de interne opleiding tot helpende die ze in 1985 afrondde. Dat smaakte naar meer en ze leerde bijna direct door voor verzorgende niveau 3 waarna ze helemaal overstapte naar de zorg. Na vele jaren gewerkt te hebben op diverse afdelingen, volgde ze in 2004 nog de aanvullende opleiding verpleegtechnische handelingen en mocht ze zich Verzorgende IG noemen. Hoezeer de zorg ook haar hart had, Lia merkte dat ze daarin steeds meer op de automatische piloot ging werken en toe was aan een nieuwe uitdaging. In 2005 kwam de baan vrij voor teamleider facilitair. Deze functie is haar op het lijf geschreven en ze vindt haar weg in de baan. ,,Het problemen oplossende deel van deze functie vind ik erg leuk. Ik ben een echte doener en krijg energie van waar dingen misgaan, een oplossing te bedenken.” Lia is verantwoordelijk voor de teams linnenkamer, keuken, receptie, openbare ruimte. Ze werkt graag met en voor de teams. ,,Alles doe ik samen met de teams. Ik wil niet iemand zijn die opdrachten uitdeelt. Vind het belangrijk om laagdrempelig te zijn, benaderbaar.“ Naast de interne contacten met de verschillende teams, is ze ook extern verantwoordelijk voor de contacten met leveranciers. ,,Mijn insteek is altijd oplossingsgericht meedenken. Het handige van hier zo lang werken is dat ik veel weet van het huis.”
Favoriete plekje
Lia wil nog graag haar favoriete plekje in Nieuw Avondrust laten zien. Via een smal trappetje, door het warme ketelhuis, komen we aan op het dak. ,,Kijk dit uitzicht”, zegt ze genietend. ,,Prachtig toch!” Als we weer zijn afgedaald naar de begane grond, vertelt ze hoe trots ze is op het facilitaire team van Nieuw Avondrust. ,,Het zijn stuk voor stuk toppers. Ze hebben een arbeidsmoraal van jewelste. Natuurlijk wordt er af en toe wel eens wat gemopperd, maar ze hebben allemaal hart voor het vak. Moet er extra gewerkt worden, dan lossen ze dit samen op. Zo betrokken zijn ze.”
Zodra Lia weer in de gang wordt gesignaleerd, komen collega’s, familieleden en bewoners op haar af. Ze is de alwetende van Nieuw Avondrust, dat typeert haar misschien nog het meest. Waarom ze na veertig jaar nog steeds fluitend naar haar werk gaat? ,,Als het je ergens goed bevalt, waarom zou ik dan weg gaan. Het gras lijkt elders altijd groener.” Vaak pakt ze de fiets vanuit Nijkerk en als ze deze weer parkeert voor Nieuw Avondrust, heeft ze veel zin om aan de slag te gaan.
,,De diversiteit vind ik heerlijk. De inzet van de medewerkers is top. Het contact met mensen is fijn. Laatst kwam ik de vijfde generatie tegen van een familie. Ik ken zoveel mensen inmiddels. Die veertig jaar zijn omgevlogen. Hoe lang ik nog doorga? Dat laat ik graag in het midden. Voorlopig nog een heel poosje.”